با نگاهی نیلوفرری تا حوالی بی کسی از تو خواهم سرود ترانه ای خواهم کاشت وبا گریه بارانم تو سبز خواهی شد دربغض کویری شعرهایم من فریادی خفته درسکوت مردابم و شاید سالیان دیگر پیدا کنی چشمانی که حک شده برتخته سنگی و تو آنروز برفراز چشمهایم نیلوفری بکار به یاد بی کسی مرداب و به یاد غربت غمگینم... شعر من تکه ای از زندگی ذهن من است شعرهایم نقش بارانی یک لبخند است روی یک کوزه لب خشکیده شعر من جای قدم های سبز کرده به اندوه شقایقها نیست حرفهای دل من راز گل سرخ نبود شعرهایم اما تکه ای خاک خداست ببین امواج پریشان نفسهای زمین خالی از هر عابر شعر من شاخه گلی است که من آنرا امروز به تو خواهم بخشید به یاد عشقمان اشک خواهم ریخت به یاد مرگ خاطره هایمان سوگواری خواهم کرد برای رفتنت سیاه خواهم پوشید... تا زنده باشم گریه خواهم کرد به یاد لحظه هایی که عاشقانه و پاک رفتند... روحم در آستانه ویرانی است در کنج این مکعب بی روزن هر سال سهم من از طبیعت ئ انسان و از خدا اندوه و حسرت و نگرانی است باری این را پرنده ای می گفت وقتی که در نسیم شناور بود: وقتی که پشت پنجره باشی بهار هم مانند روزهای زمستانی است.
| Design By : Night Melody |
نویسندگان وبلاگ :
مجید توصیفی (@)[0]
