حالمان بد نیست غم کم می خوریم کم که نه هرروز کم کم می خوریم آب می خواهم سرابم می دهند عشق می ورزم عذابم می دهند خود نمی دانم کجا رفتم به خواب از چه بیدارم نکردی آفتاب؟ خنجری بر قلب بیمارم زدند بیگناهی بودم و دارم زدند سنگ را بستند و سنگ آزاد شد یک شب داد آمد و بیداد شد عشق آخر تیشه زد بر ریشه ام تیشه زد بر ریشه اندیشه ام عشق اگر این است مرتد می شوم خوب اگر این است من بد می شوم بس کن ای دل نابسامانی بس است کافرم دیگر مسلمانی بس است در عیان خلق سرد ر گم شدم عاقبت آلوده مردم شدم بعد از این با بی کسی خو می کنم هر چه در دل داشتم رو می کنم من نمی گویم دگر گفتن بس است گفتن اما هیچ نشنفتن بس است روزگارت باد شیرین شاد باش دست کم یک شب تو هم فرهاد باش نیستم از مردم خنجر به دست بت برستم بت برستم بت برست بت برستم بت برستی کار ماست چشم مستی تحفه بازار ماست درد می بارد چون لب تر می کنم طالعم شوم است باور می کنم من که با دریا تلاطم کرده ام راه دریا را چرا گم کرده ام قفل غم بر درب سلولم مزن من خودم خوش باورم گولم مزن من نمی گویم که خاموشم مکن من نمی گویم فراموشم مکن من نمی گویم که با من یار باش من نمی گویم مرا غمخوار باش آه ! در شهر شما یاری نبود قصه هایم را خریداری نبود وای ! رسم شهرتان بیداد بود شهرتان از خون ما آ باد بود از در و دیوارتان خون می چکد خون من فرهاد مجنون می چکد خسته ام از قصه های شومتان خسته از همدردی مسمومتان این همه خنجر دل کس خون نشد این همه لیلی کسی مجنون نشد آسمان خالی شد از فریادتان بیستون در حسرت فرهاد تان کوه کندن گر نباشد بیشه ام گویی از فرهاد دارد ریشه ام عشق از من دورو پایم لنگ بود قیمتش بسیارو دستم تنگ بود گر نرفتم هر د و پایم خسته بود تیشه گر افتاد دستم بسته بود هیچ کس فکر م را کرد؟ نه فکر دست تنگ ما را کرد؟ نه هیچ کس از حال ما پرسید ؟ نه هیچ کس اندوه ما را دید؟ نه هیچ کس اشکی برای ما نریخت هر که با ما بود از ما می گریخت چندروزی است که حالم دیدنی است حال من از این و آن پرسیدنی است گاه بر روی زمین زل می زنم گاه بر حافظ تفأل می زنم یک غزل آمد که حالم را گرفت: حافظ دیوانه فالم را گرفت : ما ز یاران چشم یاری داشتیم* *خود غلط بود آنچه می بنداشتیم با نگاهی نیلوفرری تا حوالی بی کسی از تو خواهم سرود ترانه ای خواهم کاشت وبا گریه بارانم تو سبز خواهی شد دربغض کویری شعرهایم من فریادی خفته درسکوت مردابم و شاید سالیان دیگر پیدا کنی چشمانی که حک شده برتخته سنگی و تو آنروز برفراز چشمهایم نیلوفری بکار به یاد بی کسی مرداب و به یاد غربت غمگینم... شعر من تکه ای از زندگی ذهن من است شعرهایم نقش بارانی یک لبخند است روی یک کوزه لب خشکیده شعر من جای قدم های سبز کرده به اندوه شقایقها نیست حرفهای دل من راز گل سرخ نبود شعرهایم اما تکه ای خاک خداست ببین امواج پریشان نفسهای زمین خالی از هر عابر شعر من شاخه گلی است که من آنرا امروز به تو خواهم بخشید به یاد عشقمان اشک خواهم ریخت به یاد مرگ خاطره هایمان سوگواری خواهم کرد برای رفتنت سیاه خواهم پوشید... تا زنده باشم گریه خواهم کرد به یاد لحظه هایی که عاشقانه و پاک رفتند... روحم در آستانه ویرانی است در کنج این مکعب بی روزن هر سال سهم من از طبیعت ئ انسان و از خدا اندوه و حسرت و نگرانی است باری این را پرنده ای می گفت وقتی که در نسیم شناور بود: وقتی که پشت پنجره باشی بهار هم مانند روزهای زمستانی است. زندگی را جز آنچه بود می انگاشتم آمدی و هر آنچه بود در هم ریختی و من احساس کردم دیگر آن خودِ همیشگی نیستم تا آن روز سرنوشت خود را چنین می پنداشتم... یکی از واجبترین ویژگیهای شخصیتی که باید رشد داده شود دنیای مدرن بار زیادی را به ما تحمیل می کند. اکثر حقیقت اینست که ما نمی توانیم مراقب افراد زیادی یا اگر چند تصمیم بزرگ بگیریم زندگی بسیار ساده تر است: بیشتر مراقب چه کسی هستید؟ چه نوع آدمی هستید و دوست دارید چگونه باشید؟ خواسته ها و تواناییهای شما چیست؟ آیا می خواهید برای خودتان کار کنید؟ چه کاری؟ آیا می خواهید چیزهایی خلق کنید که مورد توجه دیگران آیا می خواهید که یک ویلای کوچک با حوض و فواره داشته آیا آنچه که روی آن انرژی صرف می کنید برای شادی شما همه این موارد نادیده گرفته می شوند. آنها زندگی را وقتی سعی در پاسخ دادن به سؤالات مانند اینها دارید، اگر باور داشته باشید که کاری را می توانید انجام دهید تمرکز باعث کم شدن شک و تردید می شود و قدرت و اطمینان شک های ما خائنان به ما هستند، و با ترس مانع تلاش می بخش اعظمی از قدرت ناخودآگاه مغز و هیجانات ما در حال این ناخودآگاه می تواند مسائل مشکلی را حل کند، نقشه حتماً برای شما هم بسیار پیش آمده که در حین مسواک بخش ناخودآگاه انتخابی است. وقتی شما عمیقاً روی
خاصی نمی کنند.
آنها فکر می کنند که این آسانترین راه است؟! آیا آنها یک تکان کوچک به خود
داده اند؟
خود اعتباری است. این کار خیلی سخت نیست ولی بسیار مفید است. برای اقدام درست
در مورد شخصیت خود باید اعمال غیر طبیعی و غیر خالص را از زندگی خود حذف کنید
رل بازی نکنید. دیگر لازم نیست خود را برای آنچه شما را کسل می کند هیجان زده
نشان دهید. دیگر نگران اینکه دیگران درباره شما چه فکری می کنند نباشید. آیا
اگر اینگونه باشد زندگی ساده تر نیست؟ آیا زندگی شما زیباتر نمی شود؟
مردم از انجام بسیاری اعمال خودداری می کنند. میلیونها تصمیم کوچک می
گیریم و انرژی زیادی را هدر می دهیم آیا بهتر نیست چند تصمیم بزرگ بگیریم؟
مسائل زیاد که در اطرافمان وجود دارد باشیم. و نمی توانیم خود را فدای افراد
زیادی که اطراف ما هستند بکنیم البته نباید این سخن با خودخواهی اشتباه گرفته
شود یا اینکه فکر کنیم نباید به اطرافیان کمک کرد بلکه مفهوم این سخن آن است
که نباید فکر و زندگی و اعمال خود را تحت تأثیر افکار و سخنان اطرافیان قرار
داد مانند آن حکایتی معروف که پیرمرد و نوه اش با الاغی در راهی می رفتند و
هر بار مردم به آنها چیزی می گفتند یکی می گفت چرا سوار الاغ نمی شوید در
ادامه راه با شخصی برخورد می کردند که می گفت عجب مردم سنگدلی هستید که با
این بار دو نفری سوار الاغ می شود خلاصه آن دو آنقدر سوار پیاده شدند که الاغ
آنها سر پلی به رودخانه افتاد و توشه و مرکب خود را از دست دادند. این حکایت
در عین سادگی حرف بزرگی را دارد بسیاری از ما در کودکی آنرا شنیده یا خوانده
ایم ولی کمتر کسی به مفهوم آن عمل می کند بسیاری از ما موقعیتهای زندگی خود
را فدای قضاوتهای مردم می کنیم همانند آن پیرمرد و نوه اش که سرمایه خود را
فدای قضاوت مردم کردند.
باشد و از آن لذت ببرند؟
باشید؟
واجب نیست؟
ساده می سازند. راههای شما را مشخص می کنند. و انرژی شما روی یک انتخاب
متمرکز می شود.
از کمک خواستن از افراد خبره و موفق نترسید. از این افراد برای توسعه افکار
خود استفاده کنید بیشتر ما برای کشف اینکه چه چیزی برای ما بهترین است احتیاج
به کمک دیگران داریم.
یا باور داشته باشید که نمی توانید همان گونه خواهد شد.
شما را تقویت می کند.
شوند. در شرایطی که می توانستیم بسیار عالی باشیم باعث باخت می شوند.
استفاده است و مرتباً هرز می رود.
های فوق العاده ای طرح کندو برای ما خوشی آرامش به ارمغان بیاورد. ناخودآگاه
شما با انرژی کم، خروجی زیادی می دهد.
زدن، آفتاب گرفتن، شستن اتومبیل ناگهان چیزی را کشف کرده باشید! در این حالت
بخش خود آگاه مغز کار نمی کند ولی قسمت ناخودآگاه جوابی را که شما نیاز دارید
پیدا می کند چون در این لحظات آرامش دارید.
موضوعی تمرکز می کنید این موضوع مورد توجه بخش ناخودآگاه شما قرار می گیرد.
این قسمت از مغز پیغامهای ضعیف یا درهم را پردازش نمی کند. قسمت ناخودآگاه
زمانی بهترین عملکرد را داردکه روی یک موضوع تمرکز دارید کمترین بیشترین است!
این منزل عقبات بسیار سخت و جاهای دشوار و هولناکی دارد که ما در اینجا به چند عقبه آن اشاره می کنیم :
عقبه اول :
در کتاب من لا یحضره الفقیه آمده است :
ز مانی که « میت » را به نزدیک « قبر » می آورند ، به نا گاه او را داخل قبر قرار ندهند ،
به درستی که برای قبر هولهای بزرگی است ، و حامل آن از هول مطلع ، به خداوند پناه می برد . بلکه میت را نزدیک قبر بگذارید و اندکی
صبر
کنید تا استعداد دخول را بگیرد و آمادگی قرار گرفتن در قبر را پیدا کند ؛
سپس اندکی او را پیش تر برید و اندکی صبر کنید ، و آنگاه او را به
کنار قبر ببرید . (2)
مجلسی اول در شرح آن فرموده است :
« هر چند روح از بدن مفارقت کرده است و روح حیوانی مرده است ، اما نفس ناطقه زنده است و تعلق او از بدن بالکلیه زایل نشده است و
خوف از وحشت قبر و فشار قبر و سؤال نکیر و منکر و رومان فتّان قبور (3) و عذاب برزخ هست تا آنکه از جهت دیگران عبرت است که تفکر کنند
چنین واقعه ای در پیش دارند ... .
در حدیث حسن از « یونس » منقول است که گفت :
حدیثی از حضرت امام موسی کاظم (ع) شنیده ام که در هر خانه ای که به خاطرم می رسد ، آن خانه با وسعتش بر من تنگ می شود ؛
و آن ، این است که فرمودند :
روایت شده از « براء بن عازب » _ که یکی از معروفین صحابه است _ که گفت :
ما در خدمت حضرت رسول (ص) بودیم که نظر ایشان به جماعتی افتاد که در محلی جمع گشته بودند .
پرسیدند : چرا مردم اجتماع کرده اند ؟
گفتند : جمع شده اند و قبر می کنند .
« براء » گفت : چون حضرت اسم قبر را شنید ، شتاب کرد در رفتن به سوی آن تا خود را به قبر رسانید ، پس به زانو کنار قبر نشست .
من به طرف دیگر مقابل روی آن حضرت رفتم تا تماشا کنم آن حضرت چه می کنند .
دیدم : گریست به حدی که از اشک چشم خود خاک را تر کرد . پس از آن رو کرد به ما و فرمود :
| Design By : Night Melody |
نویسندگان وبلاگ :
مجید توصیفی (@)[0]
